Add parallel Print Page Options

Nakasinati ako sa pagsilot sa Ginoo tungod sa iyang kasuko. Giabog niya ako ug gipalakaw sa kangitngit imbis sa kahayag. Tibuok adlaw gayod niya akong gisigihag silot. Gipaluya niya ang tibuok kong lawas, ug gibali niya ang akong mga bukog. Gisulong niya ako ug gipalibotan sa labihan nga kalisod ug kasakit. Gipapuyo niya ako sa kangitngit sama niadtong mga tawong dugay nang nangamatay. Gipakadenahan niya ako ug gipalibotan ug paril aron dili ako makaikyas. Bisag nagpakitabang ako, wala niya ako paminawa. Gibabagan niya sa tinapok nga bato ang akong agianan, ug gipaliko-liko ang akong ginaagian. 10 Sama siya sa oso o liyon nga nagahulat sa pag-ataki kanako. 11 Giguyod niya ako pahilayo sa dalan, unya gikunis-kunis ug gibiyaan. 12 Gibinat niya ang iyang pana ug gipunting kanako. 13 Gipataop niya ang pana sa akong kasingkasing.

14 Nahimo akong kataw-anan ngadto sa akong mga katawhan. Gibugalbugalan nila ako tibuok adlaw pinaagi sa awit. 15 Pulos kapaitan ang gihatag niya kanako. 16 Nangapungil ang akong mga ngipon kay gipausap niya ako ug grabas, ug gimumò niya ako sa yuta. 17 Gihikawan niya ako sa kalinaw,[a] ug wala na ako makasinati sa kalamboan.

18 Nahanaw ang akong kadungganan ug ang tanang gilaoman ko sa Ginoo. 19 Pait kaayong pamalandongon ang akong pag-antos ug paglatagaw. 20 Kon hunahunaon ko kini kanunay, mawad-an ako ug kadasig. 21 Apan mobalik ang akong paglaom kon mahinumdoman ko nga 22 ang gugma ug kalooy sa Ginoo walay kataposan. Mao kana nga wala kita malaglag sa hingpit. 23 Matinumanon gayod ang Ginoo. Gipakita niya ang iyang kalooy matag adlaw. 24 Miingon ako sa akong kaugalingon, “Ang Ginoo mao ang tanan alang kanako, busa molaom ako kaniya.” 25 Ang Ginoo maayo sa mga nagalaom ug nagadangop kaniya. 26 Maayo nga maghulat kita nga mapailubon sa kaluwasan nga ihatag sa Ginoo kanato. 27 Maayo alang sa usa ka tawo ang madisiplina[b] samtang batan-on pa siya. 28 Kon gidisiplina kita sa Ginoo, manglingkod kita nga mag-inusara ug mamalandong. 29 Magpaubos kita sa atong kaugalingon atubangan sa Ginoo, ug dili magpakawala sa paglaom. 30 Dawata ang mga pagsagpa ug pagpanginsulto sa imong mga kaaway. 31 Kay ang Ginoo dili mosalikway kanato hangtod sa kahangtoran. 32 Bisan tuod hatagan niya kitag mga kalisod, kaloy-an gihapon niya kita tungod sa iyang dako ug matinud-anong gugma. 33 Kay dili niya tuyo ang pagpaantos ug pagsakit kanato.

34-35 Dili buot sa Labing Halangdong Dios nga daog-daogon ang mga binilanggo o hikawan ang usa ka tawo sa iyang katungod. 36 Dili usab gusto ang Ginoo nga tuison ang hustisya diha sa mga hukmanan. Nakita niya kining tanan.

37 Walay bisan unsa nga mahitabo nga walay pagtugot sa Ginoo. 38 Dili ba nga ang Labing Halangdong Dios ang nagabuot kon mahitabo ang usa ka butang—daotan man o maayo kini? 39 Nganong moreklamo man kita kon silotan kita tungod sa atong mga sala? 40 Kinahanglang susihon nato ang atong mga binuhatan ug mobalik kita sa Ginoo. 41 Ablihan nato ang atong mga kasingkasing ug ibayaw ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa langit ug moingon, 42 “Nakasala kami ug mirebelde, Ginoo, ug wala mo kami pasayloa. 43 Nasuko ka pag-ayo ug gigukod mo kami, ug gipamatay sa walay kalooy. 44 Gitabonan mo ang imong kaugalingon sa panganod, aron dili mo madungog ang among pag-ampo. 45 Gihimo mo kaming daw basura sa panan-aw sa ubang mga nasod. 46 Gibiaybiay kami sa tanan namong mga kaaway. 47 Nagaantos kami sa kahadlok, katalagman, kapildihan, ug kalaglagan.”

48 Daw nagabaha ang luha sa akong mga mata tungod kay nalaglag ang akong katawhan. 49 Dili moundang pag-agas ang mga luha sa akong mga mata 50 hangtod nga modungaw ang Ginoo gikan sa langit ug makita ang nahitabo kanato. 51 Gikaguol ko ang nakita ko nga gidangatan sa mga kababayen-an sa akong siyudad.

52 Daw langgam ako nga gigukod sa akong mga kaaway bisan ug wala akoy nahimong sala kanila. 53 Nagtinguha sila sa pagpatay kanako pinaagi sa paghulog kanako sa bangag ug pagbato kanako. 54 Nalapawan ako sa tubig, ug abi kog mamatay na ako.

55 Nanawag ako kanimo, O Ginoo, gikan sa kinahiladman sa bangag. 56 Gidungog mo ang akong pagpakilooy ug pagpakitabang. 57 Miduol ka sa dihang nanawag ako kanimo, ug miingon ka nga dili ako mahadlok. 58 Gitabangan mo ako, Ginoo, sa akong kaso ug giluwas mo ang akong kinabuhi. 59 Nakita mo, Ginoo, ang daotang gibuhat sa akong mga kaaway kanako, busa hatagi akog hustisya. 60 Nahibalo ka sa ilang tinguha sa pagpanimalos kanako ug sa tanan nilang daotang plano batok kanako. 61 O Ginoo, nadungog mo ang pagpanginsulto nila kanako ug ang tanan nilang daotang mga plano batok kanako. 62 Nagahisgot sila ug nagaplano ug daotan batok kanako tibuok adlaw. 63 Tan-awa sila! Bisan ug unsay ilang buhaton tibuok adlaw, kanunay nila akong gibiaybiay pinaagi sa awit. 64 Balosi sila, Ginoo, sumala sa ilang binuhatan. 65 Pagahia ang ilang kasingkasing, ug tungloha sila. 66 Gukda sila ug laglaga sa imong kasuko aron mahanaw sila sa kalibotan.

Footnotes

  1. 3:17 kalinaw: o, maayo nga kahimtang.
  2. 3:27 madisiplina: o, makasinati sa kalisod.

[a]I am the man who has seen affliction(A)
    by the rod of the Lord’s wrath.(B)
He has driven me away and made me walk
    in darkness(C) rather than light;
indeed, he has turned his hand against me(D)
    again and again, all day long.

He has made my skin and my flesh grow old(E)
    and has broken my bones.(F)
He has besieged me and surrounded me
    with bitterness(G) and hardship.(H)
He has made me dwell in darkness
    like those long dead.(I)

He has walled me in so I cannot escape;(J)
    he has weighed me down with chains.(K)
Even when I call out or cry for help,(L)
    he shuts out my prayer.(M)
He has barred(N) my way with blocks of stone;
    he has made my paths crooked.(O)

10 Like a bear lying in wait,
    like a lion(P) in hiding,(Q)
11 he dragged me from the path and mangled(R) me
    and left me without help.
12 He drew his bow(S)
    and made me the target(T) for his arrows.(U)

13 He pierced(V) my heart
    with arrows from his quiver.(W)
14 I became the laughingstock(X) of all my people;(Y)
    they mock me in song(Z) all day long.
15 He has filled me with bitter herbs
    and given me gall to drink.(AA)

16 He has broken my teeth with gravel;(AB)
    he has trampled me in the dust.(AC)
17 I have been deprived of peace;
    I have forgotten what prosperity is.
18 So I say, “My splendor is gone
    and all that I had hoped from the Lord.”(AD)

19 I remember my affliction and my wandering,
    the bitterness(AE) and the gall.(AF)
20 I well remember them,
    and my soul is downcast(AG) within me.(AH)
21 Yet this I call to mind
    and therefore I have hope:

22 Because of the Lord’s great love(AI) we are not consumed,(AJ)
    for his compassions never fail.(AK)
23 They are new every morning;
    great is your faithfulness.(AL)
24 I say to myself, “The Lord is my portion;(AM)
    therefore I will wait for him.”

25 The Lord is good to those whose hope is in him,
    to the one who seeks him;(AN)
26 it is good to wait quietly(AO)
    for the salvation of the Lord.(AP)
27 It is good for a man to bear the yoke
    while he is young.

28 Let him sit alone in silence,(AQ)
    for the Lord has laid it on him.
29 Let him bury his face in the dust(AR)
    there may yet be hope.(AS)
30 Let him offer his cheek to one who would strike him,(AT)
    and let him be filled with disgrace.(AU)

31 For no one is cast off
    by the Lord forever.(AV)
32 Though he brings grief, he will show compassion,
    so great is his unfailing love.(AW)
33 For he does not willingly bring affliction
    or grief to anyone.(AX)

34 To crush underfoot
    all prisoners in the land,
35 to deny people their rights
    before the Most High,(AY)
36 to deprive them of justice—
    would not the Lord see such things?(AZ)

37 Who can speak and have it happen
    if the Lord has not decreed it?(BA)
38 Is it not from the mouth of the Most High
    that both calamities and good things come?(BB)
39 Why should the living complain
    when punished for their sins?(BC)

40 Let us examine our ways and test them,(BD)
    and let us return to the Lord.(BE)
41 Let us lift up our hearts and our hands
    to God in heaven,(BF) and say:
42 “We have sinned and rebelled(BG)
    and you have not forgiven.(BH)

43 “You have covered yourself with anger and pursued(BI) us;
    you have slain without pity.(BJ)
44 You have covered yourself with a cloud(BK)
    so that no prayer(BL) can get through.(BM)
45 You have made us scum(BN) and refuse
    among the nations.

46 “All our enemies have opened their mouths
    wide(BO) against us.(BP)
47 We have suffered terror and pitfalls,(BQ)
    ruin and destruction.(BR)
48 Streams of tears(BS) flow from my eyes(BT)
    because my people are destroyed.(BU)

49 My eyes will flow unceasingly,
    without relief,(BV)
50 until the Lord looks down
    from heaven and sees.(BW)
51 What I see brings grief to my soul
    because of all the women of my city.

52 Those who were my enemies without cause
    hunted me like a bird.(BX)
53 They tried to end my life in a pit(BY)
    and threw stones at me;
54 the waters closed over my head,(BZ)
    and I thought I was about to perish.(CA)

55 I called on your name, Lord,
    from the depths(CB) of the pit.(CC)
56 You heard my plea:(CD) “Do not close your ears
    to my cry for relief.”
57 You came near(CE) when I called you,
    and you said, “Do not fear.”(CF)

58 You, Lord, took up my case;(CG)
    you redeemed my life.(CH)
59 Lord, you have seen the wrong done to me.(CI)
    Uphold my cause!(CJ)
60 You have seen the depth of their vengeance,
    all their plots against me.(CK)

61 Lord, you have heard their insults,(CL)
    all their plots against me—
62 what my enemies whisper and mutter
    against me all day long.(CM)
63 Look at them! Sitting or standing,
    they mock me in their songs.(CN)

64 Pay them back what they deserve, Lord,
    for what their hands have done.(CO)
65 Put a veil over their hearts,(CP)
    and may your curse be on them!
66 Pursue(CQ) them in anger and destroy them
    from under the heavens of the Lord.

Footnotes

  1. Lamentations 3:1 This chapter is an acrostic poem; the verses of each stanza begin with the successive letters of the Hebrew alphabet, and the verses within each stanza begin with the same letter.