17 “Hapit na akong mamatay; daw sa mabugto na ang akong gininhawa. Andam na ang lubnganan alang kanako. ² Gipalibotan ako sa mga mabiay-biayon. Dayag kaayo ang ilang pagtamay kanako. ³ Labani ako, O Dios, kay wala nay laing mobarog sa pagtabang kanako kondili ikaw lang. ⁴ Gisirad-an mo ang panghunahuna sa akong mga higala aron dili sila makasabot. Busa ayaw sila tugoti nga magmadaogon sa ilang pag-akusar kanako. ⁵ Sama sila sa tawo nga nagluib sa iyang mga higala aron makakuwarta, nga mao ang hinungdan nga mag-antos^[a] ang iyang kabataan.

⁶ “Gihimo ako sa Dios nga kataw-anan taliwala sa mga tawo, ug gilud-an nila ako sa nawong. ⁷ Mingitngit na ang akong panan-aw sa kasubo; mora na ug tukog^[b] ang tibuok kong lawas sa kaniwang. ⁸ Ang mga tawo nga miisip sa ilang kaugalingon nga matarong, nangatingala niining nahitabo kanako. Gitunglo nila ako sama sa usa ka dili diosnon nga tawo. ⁹ Alang kanila ang matarong nga tawo lig-on sa iyang pagkinabuhi ug mas magkalig-on pa gayod. ¹⁰ Apan ginaaghat ko sila sa pagsusi pag-usab kanako. Sigurado ako nga walay bisan usa kanila nga nakasabot. ¹¹ Hapit na matapos ang akong mga adlaw. Napakyas ang akong mga plano ug mga tinguha. ¹² Apan nagaingon sila nga basig mamaayo ra usab ang akong kahimtang sa umaabot. Miingon sila, ‘Luyo sa kangitngit may moabot nga kahayag.’ ¹³ Kon molaom man ako, ang akong laoman mao ang pagpuyo sa dapit sa mga patay. Gusto ko nang ipahimutang ang akong higdaanan niining mangitngit nga dapit. ¹⁴ Isipon ko ang lubnganan nga akong amahan, ug ang mga ulod nga mokaon kanako isipon ko nga akong inahan ug mga igsoong babaye. ¹⁵ May paglaom pa ba ako? Kinsay makasulti nga may paglaom pa ako? ¹⁶ Ang akong paglaom mouban kanako sa dapit sa mga patay. Mag-uban kami didto ilalom sa yuta.”